εξανάσταση

η (AM ἐξανάστασις) [εξανασταίνω]

εκκλ. ανάσταση νεκρών, έγερση από τον τάφο

νεοελλ.

1. η απότομη έγερση κάποιου από τη θέση του

2. μτφ. εξέγερση, ξεσήκωμα, υποκίνηση σε επανάσταση, στάση, ανταρσία, αναστάτωση

μσν.

1. ανέγερση, ανόρθωση

2. μτφ. σωτηρία

αρχ.-μσν.

1. ανάπτυξη νέας γενιάς

2. έγερση μπροστά σε άλλους

αρχ.

1. απαγωγή, έξωση, εκδίωξη («ὑπὲρ ὁλοσχεροῡς ἐξαναστάσεως», Πολ.)

2. (ειδ.) μετοικεσία, μετανάστευση («τὴν τῶν Κίμβρων... ἐξανάστασιν ἐκ τῆς οἰκείας γενέσθαι», Στράβ.)

3. (ειδ.) σήκωμα από το κρεβάτι για αποπάτηση

4. αποπάτηση

5. πρωινή αφύπνιση και έγερση από το κρεβάτι

6. γυναικείο κόσμημα.